Een regenachtige dag waar we met gezonde spanning en enthousiasme naar toe gewerkt hebben. Na een paar weken van zoeken wat het beste bij ons past, hebben we afzonderlijk van elkaar en toch tegelijkertijd besloten om een bekostigde school te gaan bouwen. Dit betekent dat we voor 1 juni het een en ander officieel geregeld moeten hebben zoals statuten schrijven, rechtsvorm inschrijven bij de kvk, stukken naar de notaris sturen en bij de gemeente onze handtekeningen en volmacht laten legaliseren. Alles moet compleet en goed voor vrijdag digitaal bij de notaris ingeleverd zijn en de originele stukken uiterlijk maandag via de post bij ze zijn. Alleen dan kunnen we nog de vervolg stap bij de DUO maken die voor 1 juni aangevraagd moet worden. Dat is een harde deadline willen we augustus 2024 de deuren van onze school kunnen openen..
We zien elkaar daarom dinsdag, woensdag en nu op donderdag weer. Het is hard en doelmatig werken, en tegelijk hebben we veel lol samen, goede gesprekken en manifesteren we samen onze droomschool. Het is zo gaaf om dit te doen.
We spreken af dat we elkaar om vier uur bij de gemeentehuis in Groningen treffen. Het weer is heel regenachtig maar niks kan de blijdschap in de weg zitten. Onderweg loop ik langs de kermis en luid klinkt een disco versie van “I’m so excited”. Inger wacht al binnen en ik kom met mijn jongens kleddernat binnen vallen. Het wachten duurt niet lang en we mogen bij een aardige mevrouw aan de balie komen. Met “shaky” handen overhandigen we de documenten en hopen dat alles goed zal gaan. We kunnen geen vertraging permitteren. De mevrouw vraagt wat voor vereniging we gaan oprichten.. “Een basisschool!”. Ze vindt het geweldig en wil op een briefje de naam mee van onze school. De handtekeningen zijn gezet en we krijgen de benodigde stempels. Ze feliciteert ons en we grappen nog dat het voelt alsof we getrouwd zijn. Met een dikke knuffel sluiten we deze deadline af. We spreken nog af wie gaat scannen en mailen, en wie de aangetekende brief op de post doet. Morgen zien we elkaar weer even.
Onderweg naar huis voel ik me zo blij, dankbaar en ontroerd. Er staat iets heel gaafs te gebeuren, ik voel het met alle vezels in mijn lijf. Ik rijd naar huis en er gebeurt iets heel bijzonders. Langs mijn rijroute staan de weilanden vol met paarden (stuk of 50). Deze paarden staan al een tijdje in de wei hier en gedragen zich op andere dagen gewoon “paard-normaal”. En net nu, na deze mijlpaal, rennen ze helemaal wild mee met onze auto en springen juichend en schoppend (klappend? 
) in de lucht. Wat een bijzondere ervaring! Zelfs de natuur voelt het. Het universum is verheugd op de geboorte van onze school!